Σκιαγραφώντας τον τυφλό εθνικιστή

Το πιο κάτω κείμενο προσπαθεί να εισέλθει, χωρίς δίκτυ ασφαλείας, στα άδυτα της ψυχής του εθνικιστή αξιοποιώντας διάφορες θεωρητικές τοποθετήσεις αλλά και προσωπικές καθημερινές εμπειρίες.

1. Ο εθνικιστής αγνοεί τι είναι η πραγματική αγάπη.
Στην ουσία αγαπά μόνο τον εαυτό του ή αν προτιμάτε αγαπά μόνο τους «όμοιούς» του. Αυτή είναι η λεγόμενη εγωιστική αγάπη στο βαθμό που «αγαπάς» την αντανάκλασή σου στους άλλους. Δεν μπορεί να συνάψει μια πραγματική αγαπητική σχέση με όποιον/α δεν είναι πιστό αντίγραφο του εαυτού του. Σε αντίθεση φυσικά με την πραγματική αγάπη όπου είναι: «ο ένας με τον άλλο, διά του άλλου, για τον άλλο».

2. Ο εθνικιστής θεωρεί ότι είναι ο μοναδικός κάτοχος της απόλυτης γνώσης.
Είναι δηλαδή μια αυθεντία. Είναι αμετανόητος, άκαμπτος, στατικός. Προτιμά το μονόλογο. Διάλογο αναπτύσσει μόνο με τον αντίλαλό του. Δεν μπορεί επ’ ουδενί να κατανοήσει τις διαφορετικές, ξεχωριστές, ιδιαίτερες ανάγκες, ιδέες και πρακτικές των άλλων ανθρώπων. Όσοι παρεκκλίνουν από την άποψή του κρίνονται ως ανιστόρητοι και αμόρφωτοι.

3. Ο εθνικιστής έχει χαμηλή αυτοεκτίμηση.
Ψάχνει αγωνιωδώς τεκμήρια στο παρελθόν για να νιώσει περηφάνια. Προσπαθεί να προσδιοριστεί στο παρόν... σκαλίζοντας επιλεκτικά το παρελθόν. Στην προσπάθειά του αυτή δεν διστάζει να αποσιωπήσει και να αποκρύψει εντέχνως οτιδήποτε δεν τον ευχαριστεί. Επίσης, θεωρεί ότι όλοι οι ξένοι τον βλέπουν υποτιμητικά και προσπαθεί συνεχώς να τους αποδείξει ότι είναι κι αυτός ικανός. Φυσικά καθότι αρχαιολάγνος θα ανατρέξει στην... προ Χριστού εποχή για τους το αποδείξει. Αν δεν το καταφέρει καταφεύγει στο νταηλίκι.

4. Ο εθνικιστής είναι οπαδός των αποκλεισμών.
Και τούτο είναι λογικό διότι όλη η φιλοσοφία του εθνικισμού εδράζεται στον a priori αποκλεισμό των «άλλων». Αφού, λοιπόν, βιώνει αυτή τη φιλοσοφία δεν διστάζει να προχωρήσει σε αποκλεισμούς ακόμα και μέσα στο ίδιο του το κράτος και στους συμπατριώτες του. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι κράτη τα οποία έχουν βαθιά ριζωμένο τον εθνικισμό, μαστίζονται από εσωτερικούς αποκλεισμούς και ανισότητες.

5. Ο εθνικιστής φοβάται.
Μέσα από μια ψυχοφθόρα εσωτερική διεργασία προσεγγίζει όλους τους άλλους επίφοβα. Νομίζει ότι όλοι τον επιβουλεύονται, ότι όλοι θέλουν το κακό του. Όλοι οι «άλλοι» έχουν βάλει στο στόχαστρό τους τον ίδιο αλλά και το κράτος του. Φοβάται να βιώσει τη συμβίωση με τους συνανθρώπους του ως ένα θαύμα. Ο «άλλος» είναι η κόλαση του.

6. Ο εθνικιστής είναι μίζερος και δυστυχισμένος.
Φοβάται και μισά τους πάντες και τα πάντα. Καταφεύγει στους τραμπουκισμούς και στις απειλές για να τονώσει τη χαμηλή του αυτοεκτίμηση και για να αποδείξει την ορθότητα της σκέψης του.

7. Ο εθνικιστής είναι κατά συρροήν αμαρτωλός.
Ο εθνικισμός είναι αμαρτία σύμφωνα με τη Σύνοδο του 1872. Και τούτο διότι σύμφωνα με την Ορθόδοξη Θεολογία η υπέρτατη αγάπη δεν μπορεί να είναι άλλη από το Θεό και το Συνάνθρωπο. Η διαίρεση των ανθρώπων βάσει εθνοφυλετικών καπρίτσιων είναι παντελώς άγνωστη στην ορθόδοξη διδασκαλία και φυσικά αντιβαίνει τον ίδιο τον υπερεθνικό πυρήνα της. Στην ουσία οι εθνικιστές ενεργούν ως πολλαπλασιαστές του διχασμού κι όχι της ενότητας. Θεολογικά ομιλούντες ο εθνικισμός αποτελεί αίρεση. Το οξύμωρο είναι ότι οι πλείστοι εθνικιστές δηλώνουν ταυτόχρονα και... θρήσκοι.

8. Ο εθνικιστής είναι ανώριμος.
Κι αυτό στο βαθμό που εκνευρίζεται μόνο με τη σκέψη ότι οι αλλοδαποί θα του συρρικνώσουν ή θα του στερήσουν το δικό του μερίδιο από τα κοινά αγαθά. Συμπεριφέρεται ωσάν να είναι παιδί που μόλις γεννηθεί το αδερφάκι του πανικοβάλλεται, διότι πιστεύει ότι θα χάσει την πρωτοκαθεδρία και την αμέριστη φροντίδα και προσοχή των γονέων του.

9. Ο εθνικιστής δεν έχει όραμα για το μέλλον.
Η όλη του συμπεριφορά δεικνύει έλλειψη προοπτικής. Συντηρεί συνέχεια μια εκρηκτική ατμόσφαιρα. Η λαίλαπα του μίσους καλύπτει τα όνειρά του, τα οποία γίνονται εφιάλτες. Ο αέρας που αναπνέει είναι μόνιμα μπαρουτιασμένος.

10. Ο εθνικιστής στην τελική είναι ένα απλό φερέφωνο και πιόνι.
Χρησιμοποιείται από την ελίτ της εξουσίας για να διατηρήσουν το κατεστημένο τους, να διατηρήσουν την πρωτοκαθεδρία τους στην πολιτική και οικονομική σκηνή. Δημιουργώντας φαντάσματα και ενσπείροντας το φόβο στους πολίτες, τους οδηγούν στην άνευ όρων συσπείρωση δίπλα τους. Συνεπώς, δεν αντιδρούν για τα καθημερινά προβλήματα της ζωής των απλών πολιτών διότι όλη τους η φαιά ουσία αναλώνεται στο πώς θα κατατροπώσουν τον εχθρό (που συνήθως είναι εξ ανατολάς). Τα καθημερινά προβλήματα του τόπου και οι προβληματισμοί για κοινωνικοοικονομική πρόοδο ρίχνονται κάτω από το χαλί διότι κρίνονται δευτερευούσης σημασίας.

Φίλε εθνικιστή, διαβάζοντας το κείμενο μην ξεσπάσεις κατά την προσφιλή σου τακτική σε αφορισμούς και απειλές. Απλά, θεώρησε το ως ένα έναυσμα για να κάνεις τη δική σου ψύχραιμη και ειλικρινή ενδοσκόπηση...